‘De Geest werkt door. Écht wel!’

‘Ik geniet van heel veel dingen in het leven en ben dankbaar voor de véle zegeningen die ik ontvangen heb. Dat ik op mijn leeftijd – 85 jaar – ’s zondags nog preek, bijbelstudies houd, zelf auto kan rijden… Mijn vrouw heeft diabetes, dus als mantelzorger help ik haar met veel dingen. Ik ben dankbaar dat ik dat kan, dat ik daar de gezondheid voor gekregen heb. Er zijn zóveel redenen om dankbaar te zijn! Echt waar.’

‘Nu is het Mijn tijd’

‘Ik was 40 jaar toen ik bij de HGJB begon. Op dat moment was ik hoofd van een school in Waddinxveen. Het ging goed met de school; die groeide en groeide. Het was mijn Babel dat ik aan het bouwen was. Ik genoot daarvan! Toen was daar ineens de vraag of ik het HGJB-werk in Groningen, Friesland, Drenthe en Overijssel wilde aansturen. Ze zeiden: “We moeten iemand hebben die de mentaliteit in het oosten begrijpt. Dat als de mensen “joaaa” zeggen, ze “nee” bedoelen.” Omdat ik in het Overijsselse geboren ben, wist ik dat van huis uit wel. Vroeger had ik graag dominee willen worden, maar dat mocht niet van thuis. Toch heb ik niet gelijk toegezegd toen mij gevraagd werd voor Gods Koninkrijk te gaan werken. Ik genoot te veel van mijn werk als schoolhoofd. Maar God maakte mij héél duidelijk: “Nu is het Mijn tijd”. Dus toen ben ik bij de HGJB in dienst gekomen.’

Pionieren

‘In het begin was er geen geld om mijn functie te financieren. Toen hebben de kerken de koppen bij elkaar gestoken en er geld voor vrijgemaakt. Want het werk moest doorgaan. Als pionier moest ik op alle onderdelen werken. Het ene moment vertelde ik aan kinderwerkers hoe ze een bijbelvertelling op moesten bouwen, dan was ik weer bezig met een groep tieners en het volgende moment adviseerde ik een kerkenraad over het inrichten van hun jeugdwerk. Nú hebben de werknemers bij de HGJB allemaal hun eigen vakgebied, maar dat was toen nog niet. Het was best een uitdaging, die veelzijdigheid. Want: waar haal je de ideeën vandaan? In ons jeugdwerkleidersoverleg wisselden we ideeën uit. Ik heb veel gehad aan de kennis en wetenschap van anderen.’

Veranderingen

‘In die tijd waren in meerdere delen van Nederland jeugdwerkadviseurs actief. Financieel kon dat, omdat elke provincie daar subsidie voor kreeg. Toen die subsidie wegviel, werd het werk geconcentreerd in Bilthoven, waar nu nog altijd het kantoor van de HGJB staat. Geleidelijk aan gingen gemeenten ook een eigen jeugdwerkadviseur aanstellen om het plaatselijke jeugdwerk verder uit te bouwen.’

 
‘Nu is er veel meer aandacht voor kinderen in kerkdiensten. Zondagsschool was er altijd wel, maar dat stond soms letterlijk los van de kerk, in een ander gebouw. Ook de catechese is veranderd. Vroeger stond er een dominee voor de groep, die zijn rede hield en catechismusvragen overhoorde. Er was geen dialoog. Nu maken ze juist kleine groepjes, wordt er een gesprek gevoerd en zijn er veel meer mensen bij betrokken. Ook is er meer persoonlijke aandacht voor de jongeren. Dat komt dus veel dichter bij onze jeugd. Ik vind dit allemaal winst.’

Zegen

‘Na twintig jaar bij de HGJB ging ik met de VUT. Meer tijd voor mezelf, dacht ik. Maar goed, toen vroegen ze bij de HGJB om vrijwilligers… Dus ben ik in de commissie voor de bid- en dankdagmappen gegaan. Ik vind dat mooi werk. Deze mappen helpen predikanten om de jeugd een deel van de gemeente te laten zijn. Er is zóveel zegen. Je ziet het niet altijd en je hoort het niet altijd. Maar soms zeggen mensen járen later dat ze steun hebben gehad aan het werk dat we deden. De Geest werkt door. Écht wel. Dat hoef ik allemaal niet te zien en dat hoef ik allemaal niet te weten. Dat zou heel slecht voor me zijn, want dan ga ik naast mijn schoenen lopen. Nee hoor, wij hebben niks gepresteerd, de Heilige Geest werkt door. Ik denk dat we veel te weinig om de Heilige Geest bidden en smeken. We mogen en moeten veel meer van Hem verwachten. Niet krampachtig op onze tenen gaan lopen. Nee hoor, God zal het wel doen. Vast en zeker.’

Zoek het Koninkrijk van God

‘Ik wil graag gróót spreken van mijn Meester. Elke kans die ik krijg om dat te doen, pak ik aan. Waar, dat kan mij niks meer schelen. We zouden als christenen veel meer iets uit moeten stralen van de blijdschap die in ons is, omdat we een geweldige toekomst hebben. Als je de gebeurtenissen van tegenwoordig op een rijtje zet, denk ik dat we ook bezig moeten zijn met de eindtijd. Ik begrijp lang niet alles, ook niet wat God allemaal doet, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het vast en zeker goedkomt. Ik laat me maar verrassen, want het zal op den duur allemaal véél heerlijker zijn dan wij ons voor kunnen stellen. Vertel daarom veel aan anderen wat God voor jou betekent. Want daar is behoefte aan – een stukje houvast. Als God mij de gezondheid geeft, hoop ik nog veel kansen te krijgen om te getuigen en om mensen te stimuleren: “Zoek het Koninkrijk van God, want daar gaat het om.”’